Jan Fennema
Donderdag 23 december ontvingen wij het droevige bericht van het overlijden van Jan Fennema. Jan was een Onstwedder Boys man pur sang. Hij heeft een groot deel van zijn leven op “De Boskamp” rondgelopen.
De eerste stappen werden gezet als voetballer. Hij was onderdeel van het eerste elftal na de oprichting in 1963 dat in hun eerste seizoen, 1964-1965, als Onstwedder Boys direct kampioen werden en promoveerden naar de 1e klasse afdeling Groningen. Een lange periode als voetballer heeft Jan niet gekend.
Nadat hij op 27 jarige leeftijd was gestopt met voetballen was zijn carrière allerminst over bij de Boys. Je kunt zeggen: Het begon toen pas.
De kantine, dat was vele jaren zijn domein. Samen met anderen, waaronder Henk en Jantje Lukens bracht hij er de dinsdag en donderdag tijdens de trainingsavonden en de hele zaterdag door. Ook tijdens de kaartavonden was hij van de partij om voor een natje en een droogje te zorgen.
Van 1972 tot 1988 zat Fennema in het bestuur van de Onstwedder Boys met als portefeuille, u raadt het al: Kantinezaken. Na meer dan 15 jaar heeft hij zijn stokje overgedragen aan anderen.
Op latere leeftijd trad hij toe tot het korps onderhoudsploeg op de vrijdagmorgen. Vele uren heeft hij, samen met de hele ploeg, op de Boskamp rond gelopen om het netjes te houden en te onderhouden. “ Ik wil mien toentje d`r schier bie ligg`n hebb`n ” was een veel gehoorde uitspraak. “We ontvangen onze gasten op een net sportpark” aldus Fennema.
Dat onderhoud aan de Boskamp kwam bij hem zeker goed. Samen met onze andere mannen werden en worden vele uren aan ons sportpark besteed.
Drie jaar geleden werd het allemaal lichamelijk wat lastiger en trok hij zich terug uit de onderhoudsploeg. Hij bleef wel komen en werken maar dan alleen. Voor dag en dauw was hij er te vinden om te vegen, takken te zoeken en andere zaken te onderhouden. Op zijn tijd en ook op zijn wijze.
Vorig jaar heeft hij de sleutels ingeleverd, hij ging er mee stoppen omdat het lichamelijk wat tegen zat en het niet meer lukte. Na een half jaar, toen hij zich weer beter voelde vroeg hij: “Mag ik de sleutels wel weer?, ik kin d`r toch nait zunder”.
Samen met zijn zonen Henk en Harry stond hij vaak langs de lijn om te kijken naar de verrichtingen van het 1e elftal. Zowel uit als thuis.
Ook de jeugdwedstrijden op zaterdagmorgen kregen zijn volle aandacht. Vaak was hij er te vinden en genoot dan van de voetballende jongens en meisjes. Rustig, analyserend gaf hij zijn mening en visie.
Rustig was Jan zeker, Nooit op de voorgrond.
Zelfs toen hij Lid van Verdienste werd voor al het werk wat hij voor de club heeft gedaan vond hij dat een ander het meer verdiende dan hij.
In de week voor zijn overlijden ben ik nog bij hem op bezoek geweest en hij gaf mij de sleutels van zijn geliefde Boskamp terug. Nu is het voorgoed zei hij. “ Ik kom er nou nait weer”.
Dit bleek ook het geval, op 23 december, 2 maanden na het overlijden van zijn vrouw, kwam het bericht dat Jan op 80 jarige leeftijd was overleden.
Jan was een goed mens met een goed hart voor zijn Onstwedder Boys.
Namens het bestuur
